Worldcup 2018

Met de finale van het WK2018 in het vooruitzicht is het een goed idee om de voetballers eens van dichtbij te bekijken. En dat is vooral voor de kijkers die zich niet of matig kunnen interesseren voor het spel. Die alleen de close-ups kunnen waarderen. Zoals ik.

Het voetballerslichaam

De professionele voetballer is bij uitstek een geschikt voorbeeld om van dichtbij te bekijken.

Zonder shirt. En wat laat het zien?

Een gespierde torso, gespierde benen, klaar voor actie. Met een zeer klein vetlaagje. En niet te vergeten, gespierde billen.

Wat betekent dit?

De mythe van cardio

Dit is het lichaam van iemand die 4-6 dagen per week traint en wedstrijden kan spelen van gemiddeld anderhalf uur. Deze voetballer beoefent een combinatie van cardiovasculaire training en explosieve training. Er zit kracht in zowel onderlichaam als bovenlichaam. Uren training zorgen ervoor dat het lichaamsvet minimaliseert. Het resultaat is dat de spieren beter zichtbaar zijn. Natuurlijk los van het feit dat de spieren apart getraind worden.

Deze combinatie is precies wat mensen verwachten te bereiken als ze de cardioruimte in de sportschool betreden. Niets is minder waar. Alleen zeer gemotiveerde mensen en professionals halen het aantal uren dat nodig is om veel lichaamsvet te verbranden. Voor het verliezen van 1 kilogram lichaamsgewicht zou je ongeveer 7.000 kilocalorien moeten verbranden. Dat staat gelijk aan meer dan 25 uur wandelen! Natuurlijk kan dat sneller met intensiever sporten, desalniettemin moet je er een hoop moeite voor doen...

Gewichtsverlies

En dan nog moet je ook de spieren trainen, dat is het andere gedeelte van het werk. En dat doe je het liefst onder deskundige begeleiding middels krachttraining.

Ik gebruik het voorbeeld van de voetballer om te illustreren dat je met cardio-oefeningen geen gewicht zult verliezen. Het stelt het lichaam wel beter in staat om af te kunnen vallen. Voorwaarde hierbij is dat je een calorietekort creëert, voldoende rust en varieert met beweging

Krachthonk

Heel saai eigenlijk.

Nu ja, ik sta liever in het krachthonk dan in de cardioruimte; er is veel meer te zien en je bent slimmer bezig!

Call me by your name

Nee, ik ga het niet over de beruchte fruitscene hebben. Daarvoor moet je gewoon de film zien.

Het volgende is veel interessanter. De kanshebber voor een Oscar, de zinderende zomerse film van regisseur Luca Guadagnino, ‘Call me by your name’, gaat volgens veel recensenten over verlangen en intimiteit. Persoonlijk vind ik dat de film eerder over pijn gaat. Pijn in de zin van de eerste liefdesverdriet, een gebroken hart, jezelf ontdekken etcetera.

Pijn

Het wordt tot ontroerends toe verwoord in de monoloog tegen het einde van de film. De vader spreekt zijn zoon Elio toe, die net te horen kreeg dat zijn minnaar Oliver zich heeft verloofd met een ander. Ik moet toegeven dat ik de hele scene door heb zitten blèren op de bank, niet te stoppen.

De vader zegt: “pijn is onderdeel van het leven, en het leven is te kort om pijn te negeren, om het weg te stoppen. Door de pijn uit te schakelen voel je ook niks meer. We doen dat zo vaak dat we emotioneel bankroet zijn nog voor we 30 jaar zijn en we steeds minder te bieden hebben telkens als we ons met een nieuw iemand inlaten.”

Mijn toevoeging is: pijn is inherent verbonden aan tijd. Iedereen die ooit liefdesverdriet heeft gehad of een andere emotionele pijn, weet dat de tijd de pijn zal doen slijten. Het wordt minder, gaat nooit helemaal weg, maar je kunt ermee leven.

Personal trainer

En dat brengt me op de reactie van mijn trainer, als ik tijdens een zware oefening ‘auw’ zeg.

“Pijn is een gevoel. Gevoel is een emotie. En emotie kan je uitzetten.”

Wat hij probeert te zeggen is dat je door de pijn heen kunt bijten. Je kunt je eigen grenzen oprekken, wat dat betreft. Pijn, in dit geval lichamelijke pijn, is een subjectieve ervaring die je kunt manipuleren.

 

Bitterzoete relatie

En dat is dus de bitterzoete relatie tussen krachttraining en de gezondheid; een telkens terugkerende pijn, waar je doorheen moet, anders heeft de training weinig nut.

De korte, intense, hevige pijn betekent dat je spieren verzuren, de energiecentrales in de spiercellen een oproer krijgen en er scheurtjes in de spieren ontstaan. Krachttraining moet je zien als een stressor die je lichaam en geest stapsgewijs sterker maken.

Net zoals in het echte leven weet je dat de pijn voorbij gaat. Dat is waar ik aan denk als ik weer een loodzware beentraining doe.

En nu houd ik ook de wijze woorden van de vader van Elio in mijn hoofd...

Kylian, Prince en de hoeden van prinses Beatrix

Humor, moderniteit en plezier.

Een passende omschrijving van de reprise van Jiri Kylian’s ‘Chapeau’ door het balletgezelschap van Monte Carlo, afgelopen oktober.

Het stuk combineert 20 replica’s van de hoeden van de toenmalige koningin Beatrix met het enerverende muziek van Prince. Kylian maakte deze choreografie als eerbetoon aan de koningin, die toen (2005) haar 25-jarig jubileum vierde.

Authenticiteit

Voor mij staat de toenmalige koningin voor authenticiteit. Tijdens de voorstelling viel bij mij het kwartje: de waardes humor, moderniteit en plezier vormen samen met de authenticiteit waarvoor de koningin staat, de vier waardes die mijn leven vormgeven.

Een tikkeltje hoog gegrepen misschien. Afzonderlijk zijn het goede waardes om na te streven. Gezamenlijk vind ik juist de balans erin het meest uitdagende.

Is dat nou niet een mooi streven in het leven?

De waarde van de huidige prinses Beatrix lijkt tegengesteld aan die van Kylian’s ‘Chapeau’. Niets is minder waard als het mij vraagt; humor, moderniteit en plezier, zijn juist de waardes die mijn eigen authenticiteit bepalen.

Ik zie dat vooral terug in mijn uiterlijke verschijning en de vormgeving van mijn werk.

Krachttraining in de praktijk

Maar ik zie het ook terug bij de personal training. Vorig jaar deed ik onderzoek naar de relatie sporten en gezondheid, dit jaar beleef ik de praktijk ervan.

Bij vlagen gruwelijk, vaak is het doorbijten, maar het kan niet anders; wie A zegt...Dus ga ik niet alleen drie of vier keer per week aan de gewichten in de sportschool, ook eet ik meer koolhydraten en zal ik binnenkort meer calorieën gaan eten.

Ik vind het vreselijk, maar probeer mezelf ervoor open te stellen. Humor en plezier maken helpt daarbij. Het haalt de scherpe randjes af van het verder serieuze trainingsschema.

Biceps!

En natuurlijk heb ik de ideale poloshirt gevonden, die mijn (groeiende) biceps nog groter doen lijken!

Mijn overtuiging is nog steeds dat het activeren van spierweefsel een bijzonder belangrijke rol speelt bij gezondheid en welzijn. Mijn veldonderzoek onderbouwt dit.

En zo geniet ik stiekem van de gedragsverandering die ik mee maak...

“Wat heeft begeleiding door een personal trainer opgeleverd?”

View fullsize

Een tussentijdse evaluatie van een diëtist

Oké, ik heb dus ruim 10 jaar gewacht met opnieuw de gang te maken naar de sportschool. Begin 20 heb ik buikvet laten wegzuigen; ik was daarna nog nooit zo slank. Helaas passeerde ik de dertig en kreeg ik steeds meer zittend werk. Tel daarbij op een acute slaapstoornis wat leidde tot overgewicht.

M’n toenmalige vriendje vond echter dat ik niet was veranderd. Daarmee was ik het uiteraard niet eens en maakte het uit. Voor meer structuur in mijn lichaamsbeweging te krijgen sloot ik me vervolgens aan bij een gym. Daar raakte ik stapsgewijs gewend aan cardiotraining.

View fullsize

De gym en personal trainer

Alleen de gym vond ik niks; te eentonig, te saai en ik was op mezelf aangewezen. Gelukkig opende begin 2015 een nieuwe luxe gym op een locatie waar vroeger ook een drukbezochte gym zat. Nostalgie in een vernieuwd en luxueus jasje dus! De nieuwe gym bleek een schot in de roos te zijn. Niet alleen had je ruimte, was er een geweldige omkleedruimte met strategisch opgestelde spiegels voor de ultieme voyeurbeleving; ook was er een uitgebreide saunaruimte, bubbelbad en een spa met bijbehorende behandelingen.

Uiteindelijk besloot ik me toch maar opnieuw te wagen aan begeleiding van een personal trainer. Na een proefafspraak was ik direct om.

View fullsize

Walk like a supermodel

Wat volgde waren drie maanden met drie a vier keer per week krachttraining en cardio.

Het voedingsaspect nam ik uiteraard voor eigen rekening. In het begin richtte ik me vooral op techniek, mijn deadlift en squat waren immers niet om over naar huis te schrijven.

Wat me daarbij al die jaren bleek te tegen werken was dat ik mezelf had aangeleerd m’n bekkens naar achteren te kantelen. De supermodel catwalk beheers ik, maar dat werkte dus bij de training averechts.

View fullsize

Wegrennen en de prikkel

De allereerste training vergeet ik nooit meer: ik moest tegen de spiegels een split squat doen. Het was zo tergend erg, dat ik meerdere keren overwoog gewoon de dumbels neer te gooien en weg te rennen, precies zoals die keer bij de jeugdtandarts, toen ik uit de stoel sprong en foetsie was. Zo erg als die ene keer heb ik niet meer gehad, maar het geeft wel een indicatie van hoe trainen aanvoelt. Inmiddels weet ik echter dat precies daarin de kracht schuilt. In eerder onderzoekswerk omschreef ik krachttraining als bepalende factor in de relatie tussen beweging, gezondheid en welzijn.

Het is juist het tijdelijke ongemak wat de prikkel kenmerkt die het spierweefsel nodig heeft om de juiste boodschappen aan het lichaam af te geven.

Het kunnen doorstaan van tijdelijk ongemak is niet alleen een fysieke, maar ook een mentale aangelegenheid. Zelfvertrouwen en motivatie om door te gaan maken echter dat je voorbij kunt gaan aan eigen grenzen.

Klik op de foto voor het originele artikel.

Luxepoes en mentorschap

Dat is dus het in de praktijk brengen van eigen onderzoek. Het scheelt dat ik natuurlijk ook heerlijk kan discussiëren met m’n trainer over eerder genoemde relatie. Mijzelf kennende zal ik een manier vinden om de discomfort te omzeilen, maar vooralsnog kan ik er niet omheen. Zeker als je trainer je omschrijft als ‘luxepoes’, ‘ luilak’ en ‘prinses’, waarvan overigens geen woord is gelogen.

Hoewel ik stiekem vaker mijn lichaam in de spiegel check op progressie, is dat nu nog te vroeg. Mijn ervaringen tot nu toe hebben me wel doen realiseren dat ik een groot voorstander ben van het mentorschap; van mensen die je een spiegel voorhouden, of dat nu leuk is of niet.

Concrete winst

Op moment van schrijven de volgende punten:

·      Mijn houding is dermate verbeterd dat ik niet meer of veel minder m’n buik check. Een rechte trotse houding trekt automatisch de buik strak, legt de focus op het bovenlichaam en toont meer zelfverzekerdheid.

·      Fysieke aanrakingen tijdens het trainen, hoe normaal bedoeld dan ook, betekenden veel voor mij. Door uiterst nare ervaringen als kind blijven aanrakingen van mannen problematisch voor me. Deze trainer heeft echter een dusdanig veilige omgeving weten te creëren dat ik mij op m’n gemak voel. Voor mij is dit een grote winst.

·      Ik eet weer koolhydraten! Als voorstander van paleovoeding, vervolgens lowcarb highfat, en als laatst koolhydraatbeperking, was het een moeizaam proces weer koolhydraten te introduceren in de dagelijkse voeding. Ik was het vermijden juist zo gewend. Angst om weer meer vocht te gaan vasthouden door een toenemende glycogeenmassa, blijkt nu ongegrond te zijn. Er komt langzaamaan meer vorm in m’n buik, ik zie geen vocht dat zich ophoopt.

·      En ja, ik ben gestopt met roken. Kan natuurlijk niet als diëtist, ik weet het. Maar als je een hoop geld steekt in een trainingstraject moet je er wel aan geloven...

·      En m’n uithoudingsvermogen, daaraan wordt gewerkt...

View fullsize

View fullsize

---